Alleenstaand en geen last van huidhonger en het eenzaamheidsvirus?

Wat wordt het woord van het jaar 2020?

We leren in deze bijzondere tijden nieuwe woorden. Huidhonger en eenzaamheidsvirus. Huidhonger impliceert dat isolatie voor alleenstaanden het gebrek aan lichamelijk contact een soort broodnodig aanrakingsverlangen geeft. Het eenzaamheidsvirus lijkt op een ziekte die alleenstaande oplopen als ze meer thuis moeten blijven en niemand meer gaan zien, waardoor ze zich heel eenzaam gaan voelen….. Ernstig? Ja voor velen maar voor velen ook niet. In mijn praktijk merk ik dat veel alleenstaanden helemaal bijkomen van alleen zijn en thuiswerken.

“Ik kom helemaal tot rust…”

“Door het thuiswerken kom ik helemaal tot rust” zei laatst een coachee tegen mij. Ze kampt al jaren met depressieve klachten en een negatief zelfbeeld. In haar verantwoordelijke baan reist ze door heel Nederland om besprekingen te voeren met relaties en collega’s. Een baan die haar goed afgaat. Nu ze al deze besprekingen vanuit huis voert heeft ze geen reistijd meer. Ze voert de gesprekken vanuit huis in een rustige omgeving op tijden die beide partijen uitkomen. De andere partij zit ook thuis en er heerst een enorme rust tijdens de gesprekken. Hierdoor is ze er achter gekomen dat ze eerder veel last had van omgevingsgeluiden van anderen. Tijdens de gesprekken is de concentratie veel meer aanwezig waardoor de resultaten van de gesprekken beter zijn. Ze krijgt hierdoor meer zelfvertrouwen. Ze ademt rustiger, het eeuwige gepiep in haar oren is minder en ze slaapt een stuk beter.

Geen ‘verplichtingen’ met Pasen

Het woordje ‘heerlijk’ ontbreekt nog aan de titel van deze alinea als het over mijn zoon gaat. Hij vindt het prima dat het jaarlijkse familie Paasontbijt niet doorgaat. Lekker thuis blijven en niemand zien. Daar heeft mijn zoon helemaal geen problemen mee. Ik weet natuurlijk al langer dat veel verplichte familie-bijeenkomsten hij puur doet onder de lichte dwang van zijn moeder (ik dus) die het nodig en ook belangrijk vindt, om de familie met regelmaat samen te brengen. Dat hij dat doet voor mijn plezier is lief maar hij doet dit niet vanuit zijn eigen behoefte. Ook niet, nu hij al jaren op zichzelf woont.

Een blij ei?

Soms denk ik weleens dat eenzaam zijn een keuze is. Voor mijn zoon wel in ieder geval. Daarbij kan je je natuurlijk altijd afvragen of eenzaam zijn hetzelfde is als alleen zijn, en of er altijd een negatief gevoel aan ‘alleen zijn’ gekoppeld moet worden. Mijn zoon is tijdens deze Paasdagen een blij ei. We appen over en weer en ‘beeldbellen doen we volgende week wel weer ‘n keer mam”.

Als prikkels je depressief maken

Belangrijk leermoment van deze crisis is dat je nu door noodzaak je eigen behoeftes onder ogen gaat zien. En dat kan heel positief uitpakken. Als blijkt dat je nu tot rust komt en dat je depressieve gevoelens een stuk minder zijn, dan is dit een leermoment om in het nieuwe leven, na de crisis, hier je bezigheden op aan te passen. Is het andersom en mis je contact dan zijn er volop manieren om contact te onderhouden. Beeldbellen, Zoom, Teams, Houseparty, om in contact te blijven. Wat dacht je van een brief schrijven of een filmpje opnemen en versturen? Probeer het maar eens. De ontvanger zal je dankbaar zijn en dit uiten waardoor jij er een ‘blij ei’ gevoel aan over houdt. En ook hiervoor geldt; blijf er vooral mee doorgaan na deze bijzondere tijd!

Alleenstaand en geen last van huidhonger en het eenzaamheidsvirus?